بعضیها در اوج ایثار و فداکاری شهره آفاق شده اند.
شهره آفاق ! چه عرض کنم شهره افلاکیان شده اند.
همین دیشب که شبکه دو سیما دیدار مقام معظم رهبری مدظله العالی با جانبازان قطع نخاعی و جانبازان دارای ضایعه نخاعی گردن در ششم مهر 90 را برای بار دوم یا چندمین بار نشون میداد پس از دیدارها و عنایات خاص معظم له با جانبازان که گاهی با درخواست دعا برای شهادت یا درخواست چفیه یا صله یا هر هدیه دیگر توسط جانبازان رقم میخورد.وقتی رهبر معظم انقلاب دنبال کارت شناسائی جانبازی میگشت آن جانباز سرافراز انقلاب اسلامی گفت : آقا جان سرباز را چه نیازی به کارت شناسائی و کارت هویت. سرباز را با فرماندهش میشناسند.این جانباز به نکته ظریفی اشاره کرد و من در ذهنم فرمایش رهبر معظم انقلاب در اولین مراسم سالگرد فقدان حضرت امام رضوان الله تعالی علیه در بهشت زهرا سلام الله علیها خطور کرد که ایشان فرمودند: این انقلاب در هیچ کجای جهان بدون نام امام خمینی ( ره ) شناخته شده نیست.
ما را به رهبرمان میشناسند.
ما نیز این انقلاب را با رهبرانمان شناخته ایم و تا آخرین نفس و تا آخرین قطره خونمان پای این انقلاب و پای این نظام اسلامی ایستاده ایم.
با خودم میگویم اگر جانبازان انقلاب اسلامی شهره آسمان وآفاق هستند پس جایگاه ما که از این فیض و فوزعظیم    بی بهره ایم کجاست؟
با خودم میگویم اگر همین الان قیامت شود و نامه اعمال همه برای بازخوانی و بازپرسی و حتی بازبینی آورده شود جایگاه نامه اعمال ما کجاست؟ دست راستمان یا دست چپمان؟
با خودم میگویم ما یک گروه بودیم از سربازان پیر جماران. با یک هدف و با یک مقصد یک دل و هم نفس.
چطور شد ؟ و چه اتفاقی افتاد که بعضیها با چه سرعتی از ما خاکیان بریدند و به افلاکیان پیوستند؟
نمیدانم؟
اگر شما میدانید مرا هم خبر کنید.